دستم را بالا مي برم واسمان را پايين مي کشم مي

 خواهم بزرگي زمين را نشان اسمان دهم! تا بداند
 

گمشده ي من نه در آغوش او.... که در همين خاک بي

 انتهاست انقدر از دل تنگي هايم برايش خواهم گفت تا

 سرخ شود.... تا نم نم بگريد... آن وقت رهايش خواهم
 

کرد و مي دانم کسي هرگز نخواهد دانست غم ان

 غروب باراني همه از دلتنگي هاي من بود....

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: